abstrakcja

....zabiorę cię w najpiękniejsze miejsce na ziemi , chcesz...? 

Pomkniemy razem przez otchłanie naszej podświadomości, wiatr owieje nam twarze, oczy zabłysną wolnością , czas będzie tylko dla nas, myśli tylko nasze i nasze odczucia. Cisza   nas oplecie , zasłoni przed gwarem brzmiących w uszach czyichś słów ... Uciekniemy tam, gdzie świat żyje innym rytmem , rytmem natury.... spokojem istnienia.     I odnajdziemy ten spokój w sobie, w koronach drzew , we wschodach słońca, w błogim uśmiechu przez sen, w rozmowach bez słów... odnajdziemy w sobie piękno drugiego człowieka .... tak po prostu , bez wysiłku .... pozwól mi odkryć siebie, a pokażę ci drogę do dzieciństwa, zapomnianej beztroski.... nauczę Twe ciało spokojnie oddychać, a ustom pozwolę mówić, co chcą .... , sprawię byś płakał ze wzruszenia i smiał się do łez ... byś odnalazł czastkę wszechświata w sobie ...

Zasłuchani w muzyce nie z tego świata , odpłyniemy razem ,tam, gdzie nikt nie zapyta już o nic ... gdzie tylko sen , spokojny jak oddech dziecka ... i gdzie tylko nasze nieme dusze pragnąć się bedą ...

chcę znowu odnaleźć Go w swoich ramionach...ciepłego, tylko mojego, przytulonego tak mocno, z głową na mojej piersi,
chcę dać ciepło, którego brakuje Mu co dnia...
chcę wtulić twarz zagłębiając się w burzy jego włosów, ich rozkosznym zapachu...
chcę szeptać Mu do ucha słowa, które sprawią ,że zadrży z pożądania i mrucząc słodko znowu zbudzi spragnione zmysły...
chcę poczuć gorący oddech na szyji, poddać się obezwładniającej woli Jego ust...
chcę by spijał mój nierówny oddech z warg i rozkoszował się rytmem unoszonych bioder...
chcę czuć Go w sobie obejmując udami i szeptać.."nie wychodź jeszcze, jeszcze nie...zostań tak..."
chcę się z Nim kochać do utraty tchu...

Pragnę Go...
 

co jest przyjemne...? czuć pod palcami chłód Jego ciała,"słyszeć" nieme pragnienie o odrobinę ciepła, by rozpuścić lód serca..."jestem jak bryła lodu..."-powiedział...Zrozumiałam ,co czuje... Ogrzałam go ciepłem swojego serca, zasnął na moim ramieniu, a ja czułam przepływającą ze mnie energię do Jego wnętrza...W pewnym momencie zrobiło mi się zimno...Dałam mu z siebie wszystko, oddał w dwójnasób...

... cztery batoniki: LION, princessa, i cos tam...  tabliczka czekolady z pęcherzykami powietrza, paczka pierniczków z nadzieniem marcepanowym, paczka jeżyków z bakaliami, 4 kawy, sezamki w czekoladzie, paczka delicji ....i zaraz się porzygam .... Zajadanie stresu. 

Kobietka w rejestracji do Poradni Psychologicznej oznajmiła, że limity Kasy Chorych na ten rok już się skończyły a najbliższy termin to koniec stycznia 2003....Zaśmiałam się i odpowiedziałam jej wdzięcznym głosem, że pod koniec stycznia to już się mogę rozkładać ;))_ (co nie zwiększyło limitów Kas Chorych! :)...

W domu trwa batalia o być albo nie być.... dalej jestem agresywna w słowach , gestach i daje mi to poczucie siły, w każdej chwili mogę mu przecież przyłożyć, jak ktoś powiedział z rurki metalowej;) i sam fakt , że mogę i mam siłę już mnie stawia na nogi.... Tylko wczoraj nie postawił, bo zapiłam awanturę alkoholem i zdając się na farmację , chciałam spokojnie zasnąć...i działo się ze mną coś dziwnego... straciłam kontrolę nad własnym ciałem. Pamietam, że położyłam się z Dead Can Dance na uszach nastawiając odtwarzanie na ciągłe.... zapadłam w siebie i w kochaną muzykę... zawze przy DCD odpływam.... Potem pamiętam , że bolało....Zabolała mnie ręka.... Ktoś targał moim ciałem a ja nie byłam w stanie zareagować, tylko odruchowo dałam głośniej....jeszcze głośniej....by nie "słyszeć" , by nie czuć.... Muzyka wdarła mi się w mózg.... kojąc niepokojem dźwięków, głośniej , jeszcze głośniej....Coś bolało, ale potem chyba zasnęłam, bo nic już dalej nie pamietam .... nie chcę pamiętać

 ... jeszcze głosniej... Aż do bólu.